QUE VEN A PRIMA VERA

Teño novas,

despois de tanta espera,

disque ven a prima,

unha tempada de visita,

disque ven a prima Vera,

que ven de visitala Arxentina,

disque ven cruzando o mar,

nun barco xigante,

tirado polas chuponas,

que capturou cando volvían do Sargazos.

Disque trae con ela,

sementes boas para a colleita,

disque ven todos os anos,

para abrir o ceo e traer os paxaros,

seica de polisón a bordo,

tamén ven Cupido,

e que nadie o pode ver,

a pesar de non estar escondido.

NOITE DE PRIMAVERA

Embéxanme hoxe,

tódalas persoas que me ollan,

coa miña mirada brincadeira,

e co meu fermoso sorriso aberto,

reparto pétalos de flores,

que con relucentes cores

visten de luz as caras dos peóns.

Troquei o longo sono da desesperanza,

polo ánimo esperto do debezo,

e alistado nas miñas ringleiras,

zorrega o sol,

e as estrelas da noite lumieiras,

coas que converso,

na inmensidade espectral da soidade,

e coas que entre leria e leria, confeso,

que unha noite de primavera cuspidiña a esta,

co bico enfeitizado dunha fada,

sí, … soñei, soñei que me namoraba.