viernes, 15 de mayo de 2015

NAMORARSE EN GALEGO


Iste meu sentir,
que dende que son sento,
eche un amor, un querer,
que ás veces, a demasía, vira a lamento.

Un querer pecho e denso,
coma unha longa noite de inverno,
que sala a miña artesa de sentimentos,
deixando intacto e protexido,
o pulo herdado da saudade.

Saudade que se agocha,
que só aflora,
ao escoitar o rumor da nosa fala,
ou ao albiscar o accidentado verde,
da nosa belida e inesquecible paisaxe.

Aínda que non canse a pena,
na súa penitencia de penar,
cando a oleaxe te envolve,
nin deixe deprimidamete de bater no chan,
a chuvieira bébeda de carraxe.

Camiño na memoria,
roteiros de toxos
e de xestas brincadeiras,
soño que adiviño a ollar vistas,
dende o refuxo do alto do monte.

Sobrevoo a serpe que labra o río,
e que ten a ría por cabeza,
e aterro nunha praia para sentirme faro,
peiteado a diario polo ar,
coma inpertérrita testemuña,
da insondable riqueza,
que atesoura o mar.

4 comentarios:

  1. Canto máis fermosa soa a nosa inquedanza en galego :) Moi bonito, bicos.

    ResponderEliminar
  2. Moitas grazas Rocío, nunca deixes de escribir nese fabuloso blog

    ResponderEliminar
  3. Enamorarse en gallego es vivir san juan entre arena y versos.
    Besar las orillas de cada acnrilado como cuevas de una amante que despierta tus propios encantos. Galicia tiene una magia bajo lluvia y orbayu que besa la piel y pinta en ella imaginarios.

    Abrazo☆

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moitas grazas, no podemos esquecer as fragas, os ríos, os montes e as praias, todo iso e ademáis a maxia. Unha aperta e grazas.

      Eliminar